Dag 32 - Two homes

13 augustus 2016 - Brandwijk, Nederland

Mambo!

Deze update over gisteren schrijf ik nu vanaf Frankfurt Airport, terwijl ik een aantal uur moet wachten op mijn vlucht naar Amsterdam. Mijn voeten staan dus weer op Europese bodem en het Tanzania-avontuur is nu officieel afgelopen.
Gisterochtend heb ik eerst nog even verder mijn koffer ingepakt en daarna ben ik gaan ontbijten. Ook heb ik toen meteen mijn afscheidsberichtje in het grote hart op de muur geschreven. Toen was het tijd voor de School Party! Eerst heel veel chaos zoals ik inmiddels wel gewend ben, daarna toespraken van leraren en daarna cadeautjes voor de top 3 van elke klas. Leuk dat hard werken hier zo beloond wordt! Een meisje uit het weeshuis was nummer twee van haar klas, supertrots op haar! Daarna was het tijd om te dansen en ook de beste dansers kregen een cadeautje.
De kinderen hoefden op deze feestdag geen uniform aan dus het was een prachtig kleurrijk geheel. Al die schattige kindjes, ik heb zo veel foto's gemaakt!
Toen weer even terug de klas in en iedereen had koekjes en snoepjes en frisdrank of sap. Hiervan werd wel veel aan de leerkrachten (en aan mij) gegeven en dat is zo ontzettend lief om te zien. Alle kindjes die hun eigen eten weggeven om te laten zien dat ze goed opgevoed zijn en veel om die persoon geven. Heel bijzonder.
Toen het tijd was om te gaan zeiden alle kindjes in koor "Goodbye Madam Christel! We will miss you!", wat toch al aardig emotioneel was. Ook is me duizend keer gezegd dat ik altijd welkom ben om terug te komen, ontzettend lief. Vanaf dit moment was alles eigenlijk best lastig. Nog eventjes geluncht, koekjes gegeven aan de aunties als bedankje, nog met kinderen geknuffeld en foto's gemaakt. En toen stond daar om half twee mijn chauffeur klaar en was het tijd voor het afscheid. Dit heb ik vrij snel moeten doen om het voor de kids niet te dramatisch te maken. Snel nog een knuffel, zeggen dat ik ze ga missen, dat ze goed hun best moeten blijven doen op school en goed groot moeten worden en dat ik hoop dat ik snel weer terug kan komen. Ook het gedag zeggen van de aunties en Bibi (de oma) viel me best wel zwaar. Half huilend ben ik toen snel de auto ingestapt en zijn we weggereden, waarna ik m'n tranen gelukkig even kon laten gaan.
Het viel me nog zwaarder dan verwacht en ik kan nog niet geloven dat ik vanaf nu niet meer wakker word met deze kindjes om me heen. Ik heb heel veel foto's teruggekeken en muziek geluisterd op het vliegveld en in het vliegtuig en mijn verdriet niet onderdrukt want dat heeft toch geen zin. Ik ga ze ontzettend missen, ik mis ze nu al. Maar wat ben ik blij en dankbaar dat ik deze kinderen heb mogen leren kennen.
Wat was dit een geweldige ervaring! Ik wil iedereen bedanken die me de afgelopen maand heeft gevolgd, zonder jullie was deze reis niet hetzelfde geweest. Mijn blog is in de afgelopen maand maar liefst 761 keer bezocht en ik heb 2477 paginaweergaven gehad.
Zoals mijn chauffeur zei toen ik emotioneel in de auto zat: "Now you have two homes: one in Holland and one in Tanzania. Tanzania is home for everybody.".
En dan zit ik nu maar op Frankfurt Airport aan een tafeltje in een restaurant waar ik net een veel te dure cappuccino heb gedronken. Met een avocado in m'n handtas en een Afrikaanse doek op m'n schouders. Want helemaal loslaten zal ik het nooit.
Asante sana!

Christel

P.S. Dit is de laatste blogupdate, er komen alleen vandaag of morgen nog een aantal foto's online te staan die ik met mijn camera gemaakt heb. Hele mooie foto's, onder andere van de safari!

Foto’s

1 Reactie

  1. Ellen Klootwijk:
    13 augustus 2016
    Geweldig dat je zo'n laatste dag op school met de kindjes heb mogen meemaken. Dat ze ook zo vrijgevig zijn en zo sociaal; dat doet je zeker heel veel! De waardering voor jouw bijdrage is heel duidelijk waarneembaar geweest! Je hebt ze in je hart gesloten, je hebt fantastische ervaringen opgedaan zowel met de kids en bevolking als met ..de natuur!!! Nu ook weer heerlijk naar huis waar wij je met open armen zullen ontvangen!!! De mogelijkheid om hen weer terug te zien zal zich zeker voordoen daar ben ik van overtuigd! Want feit blijft dat wat jij in je koppie hebt...;-)