Dag 19 - Welcome to the jungle!

Mambo!
Wat heb ik vandaag een mooi gedeelte van Afrika mogen zien! Na een vlug ontbijt heb ik de dala dala naar het centrum genomen en daar wachtte de gids op me. Toen hebben we samen een andere dala dala genomen om naar het juiste vertrekpunt te gaan. Hier wachtten twee andere vrijwilligers op ons, twee Belgische geneeskunde-studentes die vrijwilligerswerk doen in een health centre. Met z'n vieren zijn we vervolgens op pad gegaan. Wat een klim! Door het stof eerst een heel stuk omhoog en je zag de omgeving veranderen, steeds meer groen. Totdat we bij een soort naaldbomen aankwamen en hier heeft de gids een soort entree betaald. Dat is zodat niet iedereen hier kan komen en de boel kan vervuilen. Toen begon de hike pas echt! Midden in de jungle over smalle gevaarlijke paadjes naar beneden! Stijl, smal en uitdagend. Maar wauw wat was het mooi, wat een jungle! Spontaan Tarzan-gevoelens. Beneden was er een riviertje en door dat te volgen kwamen we bij de eerste waterval. Maar we moesten wel meerdere malen het riviertje oversteken door over de glibberige stenen te springen. Wonder boven wonder niet in het water gevallen. Bij de eerste waterval dachten we dat het onze eindbestemming was en dat zei onze gids ook. Totdat we onze spullen hadden neergezet: "No, no, I was joking! This is not the place!". En zo'n 700 meter en meerdere oversteekjes verder, kwamen we dan bij "the place". Een prachtig grote waterval, omringd door rotsen met allerlei planten en bomen. Meer dan twee uur lopen, maar het was het zeker waard! Hier hebben we onze lunchboxjes opengemaakt (met o.a. een samosa yeeeh!) en even heerlijk zitten genieten. Wel was het door de hoge rotsen hier erg koud omdat het eigenlijk continu in de schaduw ligt. Daarom zijn we na de lunch en wat foto's weer teruggegaan naar de eerste, wat kleinere, waterval. Hier hebben we nog heerlijk in het zonnetje gezeten en ook nog een prachtige grote blauwe vlinder gezien, die ik met mijn fototoestel heb kunnen vastleggen. De terugreis was eigenlijk even zwaar als de heenreis. Eerst veel klimmen en oppassen dan je niet naar beneden glijdt. Daarna weer veel dalen over het stof en ook hier weer oppassen dat je niet uitglijdt. Toen afscheid genomen van de twee meiden en met de dala dala's weer terug. Wel heb ik nog eventjes een avocado gekocht aan de kant van de weg want die ander is inmiddels helemaal op (wat zijn avocado's toch ontzettend lekker!). In de dala dala viel ik zowat in slaap, zo moe was ik na vijf uur gelopen te hebben. Eenmaal in Ngusero was de kleine flauwe klim van 900 meter naar het weeshuis opeens toch wel erg makkelijk. Hier werd ik meteen begroet door de kinderen, die blij waren dat ik terug was gekomen. Ook werd er weer "sorry" tegen me gezegd. "Waarom sorry?", "Omdat je moe bent". Het principe "eigen schuld dikke bult" is hier gelukkig helemaal niet bekend. Ik heb even wat foto's laten zien aan een paar meiden en een auntie en daarna ben ik eventjes gaan liggen.
Net nog even met de lego gespeeld samen met de kinderen en weer chips mayai gegeten. Het is nog erg vroeg, maar toch ga ik al lekker m'n bedje opzoeken! Wat ben ik moe!
Kwaheri!

Christel